ΑΝΑΞΙΟΠΟΙΗΤΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΣΗΤΕΙΑΣ
Υποτυπώδεις υπηρεσίες, ανεκμετάλλευτες υποδομές
Είναι απορίας άξιο πώς μία πόλη που είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένη με το θαλάσσιο περιβάλλον, επιμένει να του γυρίζει την πλάτη. Επιμένει να μην εκμεταλλεύεται στην σύγχρονη εποχή, την ιστορική και φυσική κληρονομιά της. Και τελικά είναι αδιανόητο, πως ο λιμένας της Σητείας, παραμένει επιδεικτικά αναξιοποίητος.
Ενδεικτικά και απλοϊκά, ας θυμηθούμε ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια, όπου ακουγόταν ανά την επαρχία η έκφραση «πάμε στο λιμάνι», αφορούσε στην πόλη της Σητείας και όχι απλά στον θαλάσσιο λιμενικό χώρο. Περιττό να πάμε πιο πίσω στον χρόνο για να επισημανθεί η αξία και η φήμη της Σητείας ως λιμάνι της ανατολικής Κρήτης. Γι αυτό, καλύτερα να δούμε το σήμερα, γιατί όχι και το αύριο.
Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια ευημερίας του κρατικού κορβανά, μετά από τόσα προγράμματα των οραματιστών της τοπικής αυτοδιοίκησης και μετά από πολυετή σχεδιασμό, έχουμε ένα επιβατικό λιμάνι χωρίς επιβάτες και ακόμα ένα, χωρίς τις υποτυπώδεις υποδομές φιλοξενίας τουριστικών και αλιευτικών σκαφών.
-Στο επιβατικό λιμάνι της Σητείας, τα εκατομμύρια ευρώ που έχουν επενδυθεί για την επέκτασή του, δεν έχουν κεφαλαιοποιηθεί. Χρόνια τώρα, γίνεται μόνο, ένα ακτοπλοϊκό δρομολόγιο, με περιορισμένες δυνατότητες διασύνδεσης, με πεπαλαιωμένα μέσα και με κόστος υψηλότερο του ανταγωνισμού παρά την κρατική επιδότηση. Το σύγχρονο λιμάνι της Σητείας περιορίζεται στη χρήση του ως σταθμός κατασχεμένων «σκουριών», που καταλαμβάνουν πολύτιμο χώρο.
-Στο παραδοσιακό και πιο προφυλαγμένο λιμάνι της Σητείας, ερασιτέχνες και επαγγελματίες αλιείς αγωνιούν για μία ασφαλή θέση (σε 12μηνη βάση), ενώ η παροχή υπηρεσιών στα σκάφη αναψυχής, παραμένει στα επίπεδα της δεκαετίας το΄80. Ο ελλιμενισμός των επισκεπτών στην Σητεία, είναι ένα παιχνίδι της τύχης, αφού δεν γνωρίζει κανείς αν θα βρει ασφαλές αραξοβόλι, τροφοδοσία νερού-ρεύματος ή άλλες υπηρεσίες που προσφέρονται στις κατεξοχήν τουριστικές περιοχές με ανάλογα χαρακτηριστικά.
Αξίζει να αναφερθεί ότι μικρότερα λιμάνια, έχουν καταφέρει να αυξήσουν την χωρητικότητα τους με πλωτές μαρίνες, ενώ ο εν δυνάμει επισκέπτης, μπορεί μέσω διαδιχτύου και εφαρμογών του internet, να γνωρίζει την πληρότητα του λιμένα, να κλείσει θέση, ακόμα και να πληρώσει για τις υπηρεσίες που θα του προσφερθούν.
Δυστυχώς, η δυναμική αναπτυξιακή ώθηση που θα μπορούσε να αποδοθεί στην τοπική οικονομία με την εκμετάλλευση των λιμενικών υποδομών, δεν έχει καταγραφεί. Μετά από όλα τα παραπάνω θεωρείται περιττή η αναφορά στην καλαισθησία των παρεμβάσεων της ευρύτερης περιοχής του παραδοσιακού λιμένα της πόλης. Ο γραφικός χαρακτήρας τείνει να ξεθωριάσει μαζί με τις τελευταίες πινελιές σημειακών παρεμβάσεων.
Παράλληλα, η κατάσταση δεν αλλάζει ούτε στο παραλιακό μέτωπο. Παραμένει αφιλόξενο σε τουριστικές επενδύσεις, όντας εκτός χωρικού οργανωμένου σχεδιασμού και με ένα ιδιότυπο νομικό καθεστώς να διέπει την όποια παρέμβαση. Αποτέλεσμα να μοιάζει με ξεχασμένο και βομβαρδισμένο τοπίο.
Ηλίας Μεγαγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου